Het is niet zo lang geleden: De belangrijkste zorg van managers en CEO’s was de periodieke vergadering van aandeelhouders. Als die tevreden waren, was de CEO geslaagd. Op naar de volgende ronkende kwartaalcijfers! Leve de winst. Voorbij die tijd. We gaan nooit meer terug naar het tijdperk waarin alles draaide om winst voor de aandeelhouders.

Ouderwetse managers raken nogal eens verstrikt in de terminologie over leiderschap. Een conservatief opererende leider denkt inspirerend te zijn als hij/zij op strenge en autoritaire toon zijn werknemers vertelt wat ze wel, en vooral ook wat ze níet moeten en mogen. Follow the leader.

Dat is het soort leider dat prominent naast de hoofdingang van het kantoorgebouw een bordje laat neerzetten met de tekst: “Gereserveerd voor directie”. Daar staat de glanzende lease-bolide van de baas! Verschil moet er zijn…

Dan weet je bijna zeker: In dit bedrijf gedraagt de directie zich op een manier die past bij 1970, niet bij 2020. 

In mijn lezingen over leiderschap ga ik graag met mijn toehoorders in discussie over de nieuwe stijl van leidinggeven. Een bedrijf dat echt vooruit wil in de 21e eeuw heeft managers nodig, die zich bewust zijn van de nieuwe wensen van hun werknemers en klanten. 

En ja, aandeelhouders zijn en blijven belangrijk. Maar er zijn nu belangrijkere “stakeholders” rond klimaat, gelijkheid man/vrouw, genderbeleid, salaris van de CEO, afvalbeleid en energiegebruik. Samenleving en politiek bemoeien zich daar meer dan ooit mee. 

Wie denkt uit de voeten te kunnen met de ouderwetse stijl van leidinggeven heeft de afslag naar de 21e eeuw gemist. Dan is de kans op zakelijk succes klein en de kans op een ongewenst hoog personeelsverloop groot. Vooral jonge werknemers zijn dan snel vertrokken. 

Het kan en het moet dus anders. In lezingen geef ik voorbeelden van hoe het wel en hoe het niet moet. De discussies daarover zijn altijd leerzaam.